Shocking Blue

In de eerste bezetting van deze band van Robbie van Leeuwn zingt Fred de Wilde. Hij kwam van Hu & The Hiltops. Barry Hay van The Haigs had een aanbod zanger te worden eerder afgeslagen.

 

De eerste single Love is in the air What you gonne do sloeg niet aan, ondanks de aardige sound. Er werd tegelijkertijd een totaal geflopte LP opgenomen die door Polydor en het Duitse Karussel label werd uitgegeven. De hoes is mooi, maar de LP valt tegen. Robbie zag zijn (commerciële) plannen hiermee geblokkeerd. Hij besloot daarop de zanger in te ruilen voor Mariska Veres, een dame die op het eerste gezicht alles mee leek te hebben. Ze was door manager Cees van Leeuwen ontdekt op een jazzfestival. Haar stemgeluid heeft diepgang en volume, haar uitstraling is sexy. Het enige waar de band volgens Robbie af en toe wat moeite mee had, was haar naïviteit.

 

De single Send me a postcard uit '68 gaat weer terug naar de roots van de beatmuziek. Het is een sterk nummer dat werd beloond met een elfde plaats in de top 40. De wissel leek geslaagd. In '69 kwam een LP uit voor het Discofoonlabel van V&D. Daarop staan de eerste singles en een paar zeer interessante psychedelische easy tunes, waaronder het instrumentale sitarnummer Acka Raga en The Butterfly and I.

Shocking blue is de enige band geweest die nog tot begin '70 platen maakten die nog spirit hadden. Daar mochten ze internationaal de vruchten van plukken. Hun roem werd in Amerika en Europa gevestigd met het nummer Venus/Hot sand. Het behaalde in Amerika nummer 1. In Nederland kwam het nummer niet verder dan een derde plek in januari 1970.