Dit Mokumse kwartet kwam gedeeltelijk voort uit The Mads. Deze band had al een goede live reputatie, maar had net als de qua stijl vergelijkbare Haagse Kick geen viniel gemaakt Het initiatief voor de groep kwam als bij The Kick van een beroemde manager. Het was Bob Bouber, die na ZZ & the Maskers een nieuw project wilde beginnen. Hij haalde een aantal getalenteerde beatmusici bij elkaar, mat ze een Pop-Art imago aan, en noemde ze 'Het'.
Geïnspireerd op hun Engelse Mod voorbeelden, dragen de jongens kleding met prints van verkeersborden en spelen ze loeihard. Bob Bouber had oog voor publiciteit. |
Als stunt ter promotie van de debuutsingle Ik heb geen zin om op te staan/Alleen op het kerkhof
verspert de band met een rijdend ledikant kort het verkeer op het kruispunt van de Dam. De pers was
erbij. Het gezag reageerde spastisch, met het gevolg dat de bandleden door oom
agent gearresteerd werden. Daar hadden ze al rekening meegehouden. Het leverde
juist extra aandacht op!
Het nummer bereikte de top tien. De a-kant is wereldberoemd in Nederland, maar de b-kant is zeker zo goed. Over de opvolger Kejje Nagaan heb ik al eerder iets gezegd. Dit staaltje Pop Art sloeg aan bij het grote publiek. 
Met bed op de Dam en de kip erbij De interesse van de groep voor Pop Art duurde niet lang. Ze gingen snel over op Rythm & Blues en Engelstalige werkjes. 'Het' verloor daarmee de aandacht van haar eerste fans. In '67 sloegen ze definitief een andere weg in onder de nieuwe naam Pocomania.
|
