Utrechts enige band die landelijk doorbrak en zelfs internationaal succes had, is altijd een beetje een vetkuivenband gebleven. Ze startten eind vijftiger jaren onder de naam Rocking Explosives. Tevergeefs probeerden ze met hun instrumentale sound een contract te krijgen bij platenmaatschappij Bovema. In '63 veranderden ze de bandnaam in The Jets. 

Een jaar later volgde het eerste (gezongen) plaatje de EP Op de andere kant van de EP jankt ene Marjolein de plaat vol. EP-s zijn 7inch plaatjes met 4 soms 3 nummers met meestal een harde kaft. Deze vinylvorm was begin jaren zestig erg populair in Frankrijk, maar werd in Nederland weinig uitgegeven. Beide nummers van The Jets waren weinig originele covers. Shake Hands wordt in een mix van Nederlands en Duits gezongen. Het orgeltje maakt veel goed. De EP kwam uit voor het Liontops label van margarinefabrikant Leeuwenzegel. Er volgden nog meer minder interessante persingen van dit label.

Hun eigen gogo girls

Ondanks de wat ouderwetse aanpak van instrumentele songs zijn de covers van James Bondnummers als Goldfinger een doorslaand succes. Ze scoorden er internationaal mee en in Japan maakten ze speciaal voor die markt een aantal LP’s.  

Voordat de groep in '66 op bezoek ging in Engeland werd de eigen compositie Pied Piper daar uitgebracht. Het nummer bereikte in Nederland een 2^e plaats. Chrispian St. Peters was bij een van de concerten in Engeland aanwezig. Hij raakte gecharmeerd van dat nummer en bracht het vervolgens zelf in Engeland uit, waar zijn versie prompt een hit werd.

De muziek van de band was in het  midden van de jaren zestig sixties al behoorlijk achterhaald, maar met de opkomst van psychedelica in '67 verdween de interesse van de jeugd voor deze oude muzieksoort helemaal en daarmee de interesse voor The Jets.